Prace – Praca dyplomowa – z administracji, prawa, zarządzania, zzl

Jak pisać prace dyplomowe – poradnik

Pisanie pracy dyplomowej to skomplikowany i czasochłonny proces, który wymaga od studenta zarówno głębokiej wiedzy w swojej dziedzinie, jak i umiejętności pisarskich. Oto szczegółowy poradnik, który pomoże Ci w napisaniu efektywnej pracy dyplomowej.

1. Wybór tematu

Znajdź swoją pasję: Wybierz temat, który Cię interesuje. To sprawi, że proces badawczy i pisanie będą bardziej angażujące.
Skonsultuj z opiekunem: Twoj opiekun naukowy może doradzić w wyborze odpowiedniego i realnego do zbadania tematu.
Zbadaj literaturę: Upewnij się, że jest wystarczająco dużo źródeł, na których możesz oprzeć swoje badanie.

2. Przygotowanie planu

Ustal cel pracy: Określ, co chcesz osiągnąć swoją pracą. Czy to będzie eksploracja nowego tematu, czy też rozwijanie istniejącej teorii?
Stwórz zarys pracy: Podziel pracę na rozdziały i podrozdziały, planując, co będziesz chciał zawrzeć w każdej części.

3. Przegląd literatury

Zbieranie źródeł: Skorzystaj z bibliotek, baz danych naukowych i internetu, aby znaleźć książki, artykuły, i inne źródła dotyczące Twojego tematu.
Analiza źródeł: Czytając, zapisuj kluczowe idee i argumenty, które później wykorzystasz w swojej pracy.

4. Metodologia

Wybór metody badawczej: Zdecyduj, czy Twoja praca będzie opierać się na badaniach jakościowych, ilościowych, czy może mieszanych.
Projektowanie badania: Ustal, jak będziesz zbierać i analizować dane. Upewnij się, że Twoje metody są odpowiednie do celów pracy.

5. Pisanie pracy

Wprowadzenie: Przedstaw temat, cel i znaczenie pracy. Zarysuj też główne tezy.
Rozdziały merytoryczne: Rozwiń swoje argumenty, korzystając z zebranych źródeł i danych. Każdy rozdział powinien skupiać się na jednym aspekcie tematu.
Wnioski: Podsumuj główne odkrycia i zastanów się, jak przyczyniają się one do dziedziny nauki.

6. Redakcja i korekta

Przejrzyj strukturę: Upewnij się, że Twoja praca jest logicznie zorganizowana i spójna.
Sprawdź język i styl: Używaj formalnego, akademickiego języka. Unikaj błędów gramatycznych i stylistycznych.
Korekta: Poproś kogoś o przeczytanie pracy i zwrócenie uwagi na ewentualne błędy.

7. Przypisy i bibliografia

Cytowanie źródeł: Stosuj odpowiednią metodę cytowania (APA, MLA, Chicago itp.), aby uniknąć plagiatu.
Lista bibliograficzna: Wszystkie użyte źródła powinny być wymienione w bibliografii.

8. Obrona pracy

Przygotuj prezentację: Zazwyczaj obrona pracy dyplomowej wymaga przygotowania prezentacji ustnej.
Przygotuj się na pytania: Oczekuj, że komisja zada Ci pytania dotyczące Twojej pracy i bądź na nie przygotowany.

9. Aspekty praktyczne

Zarządzanie czasem: Planuj swój czas, aby uniknąć stresu związanego z ostatnią chwilą.
Wsparcie i motywacja: Nie wahaj się prosić o pomoc lub wsparcie, gdy czujesz, że jest Ci potrzebna.

10. Zakończenie

Podsumowanie: Zakończ pracę podsumowaniem głównych punktów i wniosków.
Refleksja: Rozważ, co udało Ci się osiągnąć i czego nauczyłeś się podczas pisania pracy.

Pisanie pracy dyplomowej to wyzwanie, ale jednocześnie doskonała okazja do zgłębienia wiedzy w interesującej Cię dziedzinie i rozwijania umiejętności badawczych. Powodzenia!

Zasady pisania prac dyplomowych

Praca dyplomowa jest podsumowaniem wielu lat nauki, zarówno teoretycznej, jak i praktycznej. To kompendium wiedzy, które pozwala na pokazanie zdobytych umiejętności oraz umiejętnego korzystania z literatury naukowej.

Pisanie pracy dyplomowej jest procesem, który wymaga nie tylko gruntownej wiedzy na temat wybranego tematu, ale również dokładności, organizacji, a przede wszystkim konsekwencji. Poniżej prezentujemy zasady, które powinny pomóc w efektywnym tworzeniu takiego dokumentu.

1. Wybór tematu

Pierwszym krokiem do napisania pracy dyplomowej jest wybór tematu. Najlepiej, gdy jest to obszar, który Cię szczególnie interesuje, co pozwoli Ci na efektywną i skuteczną pracę. Warto także pamiętać o tym, aby temat był wystarczająco szeroki, aby umożliwić Ci przeprowadzenie pełnej analizy, ale jednocześnie na tyle wąski, aby można było go w pełni zgłębić.

2. Planowanie

Następnym krokiem jest zaplanowanie swojej pracy. Dobrym rozwiązaniem jest stworzenie szkicu, który podzieli Twoją pracę na konkretne sekcje. Na tym etapie warto ustalić również harmonogram swojej pracy, który pomoże Ci zorganizować czas i zapobiec opóźnieniom.

3. Badania

Etapy badawcze są kluczowym elementem pisania pracy dyplomowej. Niezależnie od tego, czy jest to praca teoretycka, czy praca empiryczna, konieczne jest przeprowadzenie dokładnych badań. Warto korzystać z różnych źródeł, takich jak książki, artykuły, bazy danych czy strony internetowe, zawsze jednak pamiętając o ocenie wiarygodności źródła.

4. Struktura pracy

Praca dyplomowa powinna składać się z następujących części: strony tytułowej, spisu treści, wstępu, rozdziałów teoretycznych i badawczych, wniosków, bibliografii oraz ewentualnie załączników. Ważne jest, aby struktura pracy była logiczna i konsekwentna.

5. Pisanie

Pisanie to etap, który wymaga najwięcej czasu i wysiłku. Wszystkie informacje powinny być prezentowane w sposób klarowny, zrozumiały i konkretny. Zawsze należy pamiętać o rzetelności i wiarygodności prezentowanych danych.

6. Cytowanie i parafrazowanie

Podczas pisania pracy dyplomowej nieuniknione jest korzystanie z cudzych prac. Ważne jest jednak, aby robić to w sposób prawidłowy…

Ciąg dalszy niniejszego poradnika nastąpi…

Wskazówki redakcyjne pracy dyplomowej

STRESZCZENIE:

Praca dyplomowa ma być drukowana na białych kartkach formatu A4 dwustronnie w układzie jednokolumnowym.

Z uwagi na druk dwustronny należy zastosować marginesy lustrzane: górny 30 mm, dolny 25 mm, wewnętrzny 30 mm, zewnętrzny 25 mm. Strona tytułowa jest drukowana jednostronnie. Treść pracy przygotowywana przez dyplomanta rozpoczyna się od str. 3. Na stronie 3 należy umieścić: streszczenie w jęz. polskim (ok. 2/3 strony, tj. 300 słów), na str. 4 dużymi literami tytuł w jęz. angielskim oraz streszczenie (ABSTRACT) w jęz. angielskim.

Pomiędzy tytułami rozdziałów, paragrafów i tekstem wprowadzić należy jedną linię wolną. Obecnie prezentowana strona stanowi wzorzec organizacji druku pracy w zakresie nie wymienionym we wskazówkach. Praca jest pisana z zastosowaniem 12 punktowego Times New Roman CE w Microsoft Word.

Odstęp pomiędzy wierszami jest pojedynczy. Numeracja stron w górnym, zewnętrznym narożniku nagłówka (12.5 mm, czcionka 11-punktowa) por. wzór. Kopie pracy drukowane są w technice kserograficznej. Oprawa pracy z zastosowaniem bindownicy perforującej: okładka tytułowa przezroczysta, okładka końcowa i łącznik w kolorze czarnym. Objętość pracy 18 tys. słów, tj. około 60 stron.

WPROWADZENIE

Na stronie 5 i 6 umieszczony jest SPIS TREŚCI. WPROWADZENIE (strona 7), każdy z ROZDZIAŁÓW, PODSUMOWANIE, BIBLIOGRAFIĘ, ZAŁĄCZNIKI rozpoczynane są od nowej strony nieparzystej bądź parzystej wynikającej z ciągłości tekstu bez pozostawiania pustych stron. Każdy nowy akapit należy poprzedzić odstępem pomiędzy wierszami 6 pkt. bez wcięcia.

Odwoływanie w tekście pracy do rysunków, tablic, wzorów i bibliografii

W przypadku odwoływania do rysunków należy zastosować skrót Rys. 1.

rys. 1. Opis należy umieścić pod rysunkiem (wykresem, zdjęciem) Odwołanie do tablicy: Tab. 1

Tablica 1. Opis nad tablicą w górnym lewym rogu.

UWAGA: należy wprowadzić jednolitą numerację w całej pracy: rysunków, tablic i wzorów bez zaznaczania odrębności rozdziałów, paragrafów: 1, 2, 3, 4, 5, itd.

Pielęgniarstwo – tematyka prac magisterskich

Jeżeli interesuje Cię praca magisterska pielęgniarstwo, bez wątpienia zastanawiałeś się nad tym, jakie zagadnienie wybrać do opracowania. Wszak wybór jest naprawdę ogromny. Najlepiej jednak pamiętać, żeby tematy prac magisterskich pielęgniarstwo naprawdę Cię interesowały.

I wówczas pisanie nie będzie udręką, ale źródłem prawdziwej satysfakcji. Namyślając się, o czym ma być Twoja praca magisterska z pielęgniarstwa, możesz przejrzeć listę udostępnionych przez Twoją uczelnię zagadnień.

Przeważnie prace dyplomowe z pielęgniarstwa związane są z obszarami chorób poznanych w trakcie praktyk lub sposobów pielęgnowania schorzeń. Równocześnie zagadnienia mogą też dotyczyć promocji zdrowia, rehabilitacji jak również opieki społecznej. Wyjątkowo interesujące są także zagadnienia prozdrowotnej edukacji.

Tymczasem zanim wybierzesz stosowny dział sprawdź czy jesteś w stanie zdobyć literaturę omawiającą interesujące Cię zagadnienie. Zatem kiedy już zdecydujesz się na dobry temat, omów go ze swoim promotorem. Akurat on najlepiej podpowie Ci, jak właściwie pisać prace magisterskie z pielęgniarstwa.

Prace dyplomowe stosunki międzynarodowe

Wiadomo w życiu każdego studenta po okresie beztroskiego 2-letniego studiowania przychodzi w końcu taki okres, gdy dostaje promocję na 3 rok studiów. Nieuchronnie związane jest to z koniecznością napisania jak również obrony pracy licencjackiej. Zatem zobaczmy, jak to wygląda na stosunkach międzynarodowych.

Zwykle zaraz po wyborze promotora dochodzi do momentu kiedy zaczyna powstawać praca licencjacka stosunki międzynarodowe. Zazwyczaj prace dyplomowe stosunki międzynarodowe składają się z trzech bądź czterech rozdziałów. A tematy prac licencjackich stosunki międzynarodowe dotyczą najróżniejszych zagadnień.

Ponieważ jest to związane ze specyfiką kierunku. Stosunki międzynarodowe to kierunek, który swoim zakresem tematycznym dotyka wielu aspektów życia zarówno politycznego, oraz gospodarczego. Osoba na kierunku stosunki międzynarodowe tematy prac ustala ze swoim promotorem.

Każdy promotor zazwyczaj zajmuje się inną dziedziną, dlatego też ważne aby wybrać promotora takiego, żeby jego zainteresowania pokrywały się z zainteresowaniami studenta. A po napisaniu pracy zostaje tylko długo wyczekiwana obrona. A po udanej obronie można właściwie już cieszyć się zdobyciem wyższego wykształcenia.

Pisanie prac dyplomowych na studiach stacjonarnych i zaocznych

Na każdej uczelni – warszawskiej, czy radomskiej pisanie prac dyplomowych wygląda podobnie. Dotyczy to zarówno studiów stacjonarnych, jak i niestacjonarnych, zwanych popularnie zaocznymi.

Oczywiście, są między nimi pewne różnice. Pierwsza pojawia się już w przypadku częstotliwości spotkań z promotorem. Studenci studiów dziennych swoje seminaria magisterskie czy też licencjackie mają zazwyczaj raz w tygodniu. Dla studentów niestacjonarnych spotkania z promotorami wyznaczane są zazwyczaj trochę inaczej. Spotykają się z nimi prawie zawsze, gdy mają swoje zjazdy.

Dodatkowo pisanie prac inżynierskich, licencjackich czy też magisterskich wiąże się z ogromną pracą własną. Studenci dzienni zazwyczaj mogą spokojnie korzystać z bibliotek. Natomiast studenci zaoczni nie mają czasu ze względu na pracę. Podobnie wygląda pisanie prac zaliczeniowych.

Studenci zaoczni muszą włożyć w ich napisanie więcej pracy. Wygospodarowanie czasu często jest dla nich bardzo trudne, ponieważ pracują oni od rana do wieczora. Studenci stacjonarni mogą już po zajęciach podejść do biblioteki i rozpocząć pisanie. Dlatego też wybierając studia warto zastanowić się nad swoimi możliwościami oraz czasem.

Rankingi uczelni

Od kilkudziesięciu lat wiele instytucji w naszym kraju zamieszcza różnego rodzaju listy rankingowe szkół wyższych. Uczelnie oceniane są według wielu różnych kryteriów. Rankingi te często pomagają maturzystom w wyborze szkoły. Znajdują w nich wszystkie licząca się w kraju (a w niektórych rankingach także i za granicą!) rankingi oraz komentarze innych maturzystów i studentów.

Od kiedy istnieją rankingi zawsze wzbudzały kontrowersje. Sama idea ułożenia listy przecież zupełnie różniących się szkół wedle pewnego porządku jakościowego była podważana – przecież każda uczelnia jest niepowtarzalna, ma swoją specyfikę, swój klimat. W istocie, każda rzetelna ocena jakości kształcenia musi być tak wieloskładnikowa i tak wewnętrznie zróżnicowana, że ułożenie rankingu mechanicznie, wedle sumy uzyskiwanych przez uczelnię punktów, wydaje się być nadużyciem. Oponenci rankingów podnosili także pytania w rodzaju: „co uczyni czasopismo prowadzące ranking, gdy wiodące uczelnie odmówią w nim udziału?” lub: „co uczyni w sytuacji, gdy żywić będzie podejrzenia, co do rzetelności podawanych przez uczelnie informacji?”. Odpowiedzmy od razu na te wątpliwości: ranking prowadzony profesjonalnie przez czasopismo cieszące się społecznym uznaniem potrafi się z takimi zasadzkami uporać.

Ale wszystkie uczelnie z pewnością chciałyby się znaleźć w czołówce takich zestawień. Na naszej stronie będziemy prezentować najpopularniejsze rankingi w Polsce.

Białostocki uniwersytet chce mieć swoją filię w Wilnie

Uniwersytet w Białymstoku (UwB) chciałby otworzyć filię w Wilnie. Białystok jest zainteresowany powołaniem tam filii nie tylko z racji bliskości geograficznej stolicy Litwy (ok. 300 km), ale także z uwagi na związki emocjonalne. Plany te stanowią odpowiedź na zapotrzebowanie, zgłaszane przez tamtejsze środowiska polonijne – mówi rektor uczelni, prof. Marek Gębczyński.

Jak podkreśla prof. Gębczyński, środowiska polskie w Wilnie chciałyby, by w tym mieście istniała polska wyższa uczelnia, ponieważ zapotrzebowanie na edukację po polsku rośnie.

Na Litwie są 122 szkoły różnych szczebli, gdzie nauka prowadzona jest po polsku. Rocznie opuszcza je około tysiąca absolwentów. Wielu z nich chce się kształcić dalej.

POTRZEBNA EKONOMIA I INFORMATYKA

O pomyśle powołania filii UwB w Wilnie poinformował w ostatnich dniach dziennikarzy białostockich przebywających w Wilnie, także prezes Związku Naukowców Polskich na Litwie dr Jarosław Wołkonowski.

Według założeń, filia UwB miałaby powstać w Domu Polskim w Wilnie, a studenci kształciliby się na dwóch kierunkach – ekonomia i informatyka – po 100 studentów na każdym z nich. Zajęcia miałoby prowadzić około 40 pracowników UwB i naukowców z Litwy.

Jest już gotowa i przetłumaczona na język litewski wymagana dokumentacja, dotyczącą programu nauczania i kadry naukowej.

NAJWIĘKSZY PROBLEM TO FINANSE

Studia licencjackie byłyby częściowo płatne, a pieniądze przeznaczano by na pokrycie kosztów, np. energii elektrycznej. Polska strona miałaby znaleźć pieniądze na opłacenie kadry naukowej, np. dojazdy do Wilna.

Na początek potrzeba byłoby rocznie około 700 tys. zł, ale białostocka uczelnia nie jest w stanie tych środków wygospodarować z własnego budżetu – powiedział dziennikarzom rektor UwB.

Na razie nie ma jednak żadnych konkretnych ustaleń ani decyzji finansowych.

Według Gębczyńskiego, środków na ten cel należałoby szukać na szczeblu międzyrządowym. W piątek rektor UwB będzie o tym po raz kolejny rozmawiał w Warszawie z ministrem edukacji Mirosławem Sawickim. MEN nie widzi przeszkód w organizacji filii białostockiej uczeni w Wilnie, ale uważa, że ona sama powinna znaleźć pieniądze na ten cel.

MŁODZI LITWINI W BIAŁYMSTOKU

Teraz na UwB kształci się 94 studentów z Litwy, z czego aż 83 na ekonomii.

W minionych latach UwB, w ramach współpracy z jednym ze stowarzyszeń w Wilnie, kształcił w Wilnie 34 studentów na kierunku prawa. Do dziś jednak Litwa – z powodu błędów w tłumaczeniu na język litewski porozumienia w tej sprawie między ministerstwami edukacji – nie uznała dyplomów tych studentów. Absolwenci dochodzą teraz swoich praw w sądach – przyznał Gębczyński.

(PAP)

Na KUL ma ruszyć pierwsza szkoła prawa ukraińskiego

Pierwsza w Polsce szkoła prawa ukraińskiego ma ruszyć wkrótce na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim – informuje Gazeta Wyborcza.

„Pomarańczowa rewolucja na Ukrainie pomogła nam podjąć decyzję” – mówi „GW” dyrektor szkoły dr Leszek Ćwikła z Sekcji Ogólnych Nauk o Prawie KUL.

UKRAINA PRAWA

Szkoła ma ułatwić start absolwentom zainteresowanym pracą na Ukrainie lub w polskich firmach prowadzących interesy z tym krajem.

Zajęcia mają rozpocząć się w lutym. Nauka będzie trwała cztery semestry.

Jak informuje dziennik, oprócz przedmiotów dotyczących zagadnień prawnych związanych z obrotem gospodarczym, studenci będą się też uczyć języka ukraińskiego.

Do szkoły, według „GW”, zapisać się może student każdego kierunku (trzeba mieć ukończony co najmniej pierwszy rok nauki).

Organizatorzy liczą jednak szczególnie na filologów słowiańskich oraz prawników.

Część wykładów mają prowadzić profesorowie ukraińscy – z Lwowskiego Instytutu Prawniczego oraz Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie.

Absolwenci, jak podaje „GW”, otrzymają certyfikat sygnowany wspólnie przez tę ostatnią uczelnię i KUL.

Nauka jest płatna, ale jej koszt nie jest wysoki – za dwa semestry trzeba zapłacić 350 zł.

(PAP)

Państwowa Komisja Akredytacyjna: polskie uczelnie kształcą nieźle

Tylko 4 proc. polskich wyższych uczelni źle uczy. Na ponad 75 proc. kierunków studenci dostają solidne wykształcenie – tak Państwowa Komisja Akredytacyjna (PKA) podsumowała kontrole, przeprowadzane w szkołach wyższych w latach 2002-2004.

UCZELNIE SZYBKO SIĘ POPRAWIAJĄ

„Zwizytowaliśmy prawie 850 miejsc. Wystawiliśmy 16 ocen wyróżniających, 630 pozytywnych, 167 warunkowych i 34 negatywne” – mówi szef PKA, Andrzej Jamiołkowski. PKA wyróżniła kształcenie na piętnastu kierunkach w szkołach państwowych (m.in. oceanografii na Uniwersytecie Gdańskim i biologii na UJ), a także na jednym kierunku w uczelni niepaństwowej (na informatyce w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie).

Warunkowa zgoda na prowadzenie kierunku studiów oznacza, że w określonym przez PKA czasie szkoła musi poprawić niedociągnięcia. Inaczej zostanie jej odebrane prawo do prowadzenia kształcenia na tym kierunku.

„Trzeba przyznać, że znacząca część szkół bardzo szybko naprawia wszystkie niedociągnięcia lub, jeśli nie jest w stanie tego zrobić, sama zamyka kierunek, który został przez nas nie najlepiej oceniony” – zaznacza Jamiołkowski.

Negatywna ocena (wystawiana najczęściej z powodu braku wystarczającej liczby profesorów, niedostatecznego wyposażenia sal wykładowych lub złych programów nauczania) oznacza, że szkoła nie ma prawa naboru nowych studentów na kierunek, który oceniono negatywnie. Ci, którzy już się uczą, kontynuują jednak naukę do uzyskania dyplomu.

SKONTROLOWANO JUŻ POŁOWĘ KIERUNKÓW

„Skontrolowaliśmy już połowę kierunków na wszystkich uczelniach. Za nasz największy sukces mogę uznać to, że uczelnie starają się poprawiać swoje usługi, między innymi dlatego, że boją się naszej kontroli” – uważa Jamiołkowski.

Państwowa Komisja Akredytacyjna działa od 2002 r. Zajmuje się sprawdzaniem jakości kształcenia na poszczególnych kierunkach studiów. Ocenia ona jakość kształcenia biorąc pod uwagę nie tylko osiągnięcia studentów, ale także organizację uczelni, kadrę, stan budynków, laboratoriów. Kontroluje zarówno szkoły prywatne, jak i państwowe.

PKA zajmuje się także wydawaniem opinii dla ministra edukacji w sprawie otwarcia lub nie nowych szkół wyższych, lub nowych wydziałów w uczelniach już działających.

Raporty PKA dotyczące ocen wystawionych poszczególnym kierunkom studiów można znaleźć na internetowej stronie: menis.gov.pl/pka

(PAP)